Τσιπούπολη - Chipoupolis

Μια φορά κι έναν καλοκαιρινό καιρό, σε ένα προάστιο μιας μεγαλούπολης, ζούσε την ήρεμη ζωή της μια απλή υπάλληλος γραφείου παρέα με τον άντρα της, τα παιδιά και τα ψάρια της. Η κοπέλα είχε ρυθμίσει με τέτοιο τρόπο το πρόγραμμά της, ώστε να μπορεί να είναι τυπική στις υποχρεώσεις της και το τελευταίο διάστημα είχε καταφέρει να μάθει και λίγα βήματα ταγκό, από τα μαθήματα χορού που είχε ξεκινήσει. Μια μέρα, το κορίτσι πληροφορήθηκε ένα κακό μαντάτο και συγκλονίστηκε. Η μητέρα της, που έμενε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, είχε διαγνωστεί με καρκίνο κι έπρεπε να δώσει το δικό της αγώνα για τη ζωή της. Το κορίτσι, για να μπορέσει να διαχειριστεί την αρνητική της ψυχολογική κατάσταση, πήρε μολύβι και χαρτί κι προσπάθησε να δημιουργήσει καινοτόμες δράσεις, ώστε να ξαναρχίσει τα ταξίδια στο πατρικό της, να βλέπει πιο τακτικά τους γονείς της κι αυτοί να ακούνε όμορφες ειδήσεις από το παιδί τους και να χαίρονται. Σκέφτηκε πολύ για να δει πώς θα τα καταφέρει, αλλά δεν ήξερε τι να κάνει. Δ

Έπειτα από 23 χρόνια ενασχόλησης με την Επιστήμη της Πληροφορικής, 18 χρόνια διδακτικής προγραμματισμού και 13 χρόνια παρασκευής μαρμελάδας, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να παντρέψω τις γνώσεις μου πάνω σε αυτούς τους τρεις τομείς και να δημιουργήσω ένα ιδιαίτερο μάθημα Αλγοριθμικής με ευχάριστο και γευστικό άρωμα. Σκοπός Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Αλγοριθμική μαμα…λάδας» σχεδιάστηκε με σκοπό να εξοικειώσει τους μικρούς μαθητές σε βασικές αρχές προγραμματισμού μέσα από το βιωματικό παιχνίδι. Το πρόγραμμα αγκαλιάζει με αγάπη την αλγοριθμική, τη ζωγραφική και τη μαγειρική, καλλιεργώντας τη λογική σκέψη των παιδιών. Η καινοτομία του βασίζεται στην ανάμιξη απλών στοιχείων που γνωρίζει ένα παιδί για την κατανόηση βασικών εννοιών Πληροφορικής. Λίγα λόγια για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Σύμφωνα με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, η Αριάδνη θέλει να φτιάξει μια μαρμελάδα με τα φρούτα που της έδωσε ο μπαμπάς της από το χωράφι του.  Εκτός από τα φρούτα, θα χρειαστεί και άλλα υλικά, καθώς και μια σ

Είναι Δευτέρα βράδυ, 12 Ιουνίου και όπως κάθε βράδυ, κάποιο παιδάκι στο σπίτι μου θέλει να ακούσει μια ιστορία για να χαλαρώσει και να αποκοιμηθεί.  -Μαμά, θα μου πεις μια ιστορία; -Ναι, χαρά μου. Ξάπλωσε. -Θα μου ξύσεις και την πλατούλα; -Ναι, καρδούλα μου, μόνο πήγαινε λίγο πιο μέσα στο κρεβάτι, για να χωράω και εγώ. Λοιπόν Chris , απόψε θα σου μιλήσω για ένα αλλιώτικο κέικ. Ήταν κάποτε ένα μπαγιάτικο κέικ, που δεν το αγαπούσε κανείς. Είχε απομείνει για μέρες στον πάγκο της κουζίνας ενός τριώροφου νεοκλασικού σπιτιού, μα τα παιδιά του σπιτιού δεν το καταδεχόταν να το φάνε, ούτε στο πρωινό τους, αλλά ούτε και στο απογευματινό τους γεύμα. Αφού είδε κι απόειδε ο μάγειρας του σπιτιού, ότι το κέικ είχε παραμπαγιατέψει και σε λίγο θα το χάιδευε η μούχλα για να το συνοδέψει στον κάδο των απορριμμάτων κι ύστερα στην χωματερή για να το τσιμπήσουν οι επιδημητικοί λευκοπελαργοί, το πήρε στοργικά, το τοποθέτησε στο κέντρο μιας κατακόκκινης, φαρδιάς λεκάνης κι άρχισε να το ψιχου

Με το μήνυμα " Με ελπίδα, άγαπη και σεβασμό, σίγουρα έχουμε τύχη ΒΟΥΝΟ! " την προηγούμενη Παρασκευή, 2 Ιουνίου 2017, στις 18:30, αποχαιρέτησα τα νηπιαγωγάκια του 23ου Νηπιαγωγείου Αγρινίου στην τελετή λήξης της σχολικής τους χρονιάς. Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν, είχα τη χαρά και την τιμή να βρεθώ στην πανέμορφη αίθουσα τελετών του Πολυχώρου Emileon, που μετατράπηκε σε ζούγκλα, αλλά και σε παραλία, για να εξυπηρετήσει τη δραματοποίηση των παιδικών μου βιβλίων με τίτλο "Ψάχνοντας στην Πυθωνία" και "Ψάχνοντας στην παραλία". Η γιορτή που ετοίμασε η Αντωνία Στελιανού και η Χαρά Κανιούρη, νηπιαγωγοί του 23ου Νηπιαγωγείου απέδειξε σε όλους τις αξίες που κρύβονται στην παιδική λογοτεχνία και συνάμα ήταν για μένα μια μεγάλη εκδήλωση αγάπης για το πρόσωπό μου. Ο θίασος πολυπληθής και αποτελούμενος από ταλαντούχους λιλιπούτειους ηθοποιούς, που ακολουθώντας τις σκηνοθετικές οδηγίες της Αντωνίας και της Χαράς, κατάφεραν να μας ταξιδέψουν στη ζούγκλα της Πυθω